ORIGINAL_ARTICLE
بررسی ماهیت و مفهوم «درد و رنج» در اشعار طاهره صفارزاده
چکیده «درد و رنج» یکی از مفاهیم مهم و مسأله اصلی انسان در طول تاریخ بوده و هست؛ شاعران و نویسندگان به عنوان نمایندگان فرهنگ و هنر هر دوره به این مسأله مهم آگاهی داشته و در آثار خویش به آن پرداخته اند تا جایی که می توان گفت یکی از دلایل ماندگاری و راز بقای یک اثر ادبی، توجه عمیق و دقیق صاحب اثر به مسأله درد و رنج بشریت و نحوه بیان هنری آن است. در میان شاعران معاصر، شعر طاهره صفارزاده از این نظر قابل توجه و بررسی است؛پژوهش حاضر که به روش کتابخانه ای و به شیوه تحلیل محتوی انجام گرفته است، می کوشد تا ضمن آشنایی بیشتر با مفاهیم شعری صفارزاده، موضوع درد و رنج را در اشعار او و در چهار حوزه ماهیت شناسی، وجودشناسی ، غایت شناسی و وظیفه شناسی درد و رنج بررسی نماید. نتیجه بیانگر آنست که با توجه به اینکه صفارزاده شاعری اجتماعی و رسالت مدار است، روحیه مبارزه طلبی و ظلم ستیزی اش او را بر آن داشته تا نسبت به دردها و آلام بشری واکنش نشان دهد و با همه دردمندان جهان ابراز همدردی نماید؛ بنابراین درد و رنج مطرح شده در شعر او بیشتر از نظر اجتماعی قابل بررسی است.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_525_4b4f0f2951d3574dcfc69519e54bdce4.pdf
2013-11-22
11
25
درد و رنج
طاهره صفارزاده
ادبیات پایداری
شعر معاصر
طاهره
میرزائی
t.mirzaei@yahoo.com
1
دانشگاه پیام نور نهبندان
LEAD_AUTHOR
مصطفی
گرجی
gorji m111@yahoo.com
2
دانشگاه پیام نور مرکز آمل
AUTHOR
آرمین، منیژه؛ پیوند جاویدان (تابستان 1383). «تأملی در شعر طاهره صفارزاده». فصلنامه شعر. شماره 37. صص 29-20.
1
اکبری، منوچهر؛ خلیلی، احمد (زمستان 1389). «بررسی اشعار طاهره صفارزاده از دیدگاه فکری». فصلنامه سبکشناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب). سال سوم. شماره چهارم. صص 67-45.
2
انوشه، حسن (1376). فرهنگنامه ادبی فارسی، جلد 2. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
3
اونامونو، میگل د. (1385). درد جاودانگی. ترجمه بهاءالدین خرمشاهی، تهران: ناهید.
4
ﺑﺮاﻫﻨﻲ، رﺿﺎ (1371). ﻃﻼ در ﻣﺲ. ﭼﺎپ اول. ﺗﻬﺮان: ﻧﻮﻳﺴﻨﺪه ﻧﺎﺷﺮ.
5
حسینزاده بولاقی، شهربانو (1387). بررسی شعر بانوان در ادبیات معاصر. چاپ او. شیراز: نوید.
6
زرقانی، سیدمهدی (1391). چشمانداز شعر معاصر ایران. چاپ اول. تهران: ثالث.
7
صفارزاده، طاهره (1358). بیعت با بیداری. چاپ اول. تهران: همدمی.
8
ـــــــــــــ (1357). حرکت و دیروز. چاپ اول. تهران: رواق.
9
ـــــــــــــ (1350). سد و بازوان. چاپ اول. تهران: کتاب زمان.
10
ــــــــــــ (1349). طنین در دلتا. تهران: امیرکبیر.
11
ـــــــــــــ (1366). مردان منحنی. چاپ اول. شیراز: نوید.
12
ـــــــــــــ (1386). رهگذر مهتاب. ﭼﺎپ ﭘﻨﺠﻢ. ﺗﻬﺮان: ﺑﻴﺪاری اﻧﺘﺸﺎرات ﻫﻨﺮ.
13
ـــــــــــــ (1386). دیدار با صبح. چاپ دوم. تهران: پارس کتاب.
14
عرب بافرانی، علیرضا (بهار و تابستان 1389). «بررسی ماهیت و مفهوم درد و رنج در اشعار احمد شاملو (من زندهام به رنج)». نشریه مطالعات و تحقیقات ادبی. سال چهارم. شماره 14 و 15. صص 153-135.
15
گرجی، مصطفی (1388). هر که را در دست او برده است بو. چاپ اول. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات اجتماعی جهاد دانشگاهی.
16
ـــــــــــــ (تابستان 1387). «دردهای پنهانی (بررسی ماهیت و مفهوم درد و رنج در اشعار قیصر امینپور». فصلنامه پژوهشهای ادبی. سال 5. شماره 20.
17
ـــــــــــــ (اسفند 1388). «افسانه امیری، دردهای نهفته (بررسی ماهیت و مفهوم درد و رنج در اشعار محمدکاظم کاظمی شاعر افغان)». کتاب ماه ادبیات. شماره 35 (پیاپی 149). صص 21-11.
18
میرصاقی، میمنت (1376). واژه نامه هنر شاعری. چاپ دوم. تهران: کتاب مهناز.
19
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی کودک و دوران کودکی در حدیقه الحقیقه، مثنوی معنوی و بوستان
هدف از نگارش این مقاله، بررسی «کودک و دوران کودکی» در حدیقه الحقیقه، مثنوی معنوی و بوستان است. در این اشعار، کودک، انسانی ضعیف، ناقص و آسیب پذیر به تصویر کشیده شده است و دوران کودکی، مسیری است که باید از آن گذشت تا به بزرگسالی رسید. در شعر هر یک از این شاعران، کودک و دوران کودکی حالت نمادین یافته است و هر کدام از آنها، برای بیان مفاهیم اخلاقی و عرفانی مورد نظر خود به کودک و دوران کودکی توجه کردهاند. در حدیقه الحقیقه، این دوران، نمادی از دوران پیش از سلوک قرار گرفته است؛ دورانی که انسانها هنوز گرفتار تعلقات دنیوی هستند. در مثنوی معنوی، مولانا کودک و دوران کودکی را نمادی از دوران پیش از سلوک، سالکان و پیران قرارداده است. در بوستان، کودکی نمادی از دوران نادانی انسانهاست، افراد باید این دوران را پشت سر بگذارند تا به مرحله آگاهی و شناخت برسند. تولد، جنینی، به مکتب رفتن، عقل، گریه، شادی، تغذیه، بازی، راه رفتن و از شیر گرفته شدن کودک از جمله مسائلی هستند که دستمایه ساختن تصاویر هنری شده است.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_526_93c4c62d40fd5223abb12990f97e47ca.pdf
2013-11-22
26
47
کلیدواژه: کودک و دوران کودکی
نماد
مسائل اخلاقی و عرفانی
ابراهیم
ظاهری عبدوند
zaheri@sku.ac.ir
1
دانشگاه شهرکرد
LEAD_AUTHOR
جمال الدین
مرتضوی
baharahang@yahoo.com
2
دانشگاه شهرکرد
AUTHOR
افلاطون، (1383). جمهور. ترجمه فؤاد روحانی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
1
ایمن، لیلی و همکاران (1357). گذری در ادبیات کودکان. تهران: شورای کتاب کودک.
2
تاجدینی، علی (1383). فرهنگ نمادها و نشانهها در اندیشه مولانا. تهران: سروش.
3
پولادی، کمال (1387). بنیادهای ادبیات کودک. تهران: کانون پرورش فکری کودک و نوجوان.
4
حجازی، بنفشه (1387). ادبیات کودکان و نوجوانان. تهران: روشنگران و مطالعات زنان.
5
خسرونژاد، مرتضی (1384). «مفهوم کودکی و هدف ادبیات کودک». مجله علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره بیست و دوم. شماره چهارم. (پیاپی 45).
6
ــــــــــــــ . (1383). معصومیت و تجربه (درآمدی بر فلسفه ادبیات کودک). تهران: نشر مرکز.
7
روزبه، محمدرضا (1388). ادبیات معاصر ایران (نثر). تهران: نشر روزگار.
8
سعدی، مصلحالدین (1381). بوستان. تصحیح و توضیح غلامحسین یوسفی. تهران: انتشارات خوارزمی.
9
سنایی، مجدود بن آدم (1387). حدیقة الحقیقة و طریقة الشریعة. تصحیح محمد روشن. تهران: نگاه.
10
شاهآبادی، حمیدرضا (1382). مقدمهای بر ادبیات کودک. تهران: کانون پرورش فکری کودک و نوجوان.
11
شعارینژاد، علیاکبر (1388). روانشناسی رشد. تهران: انتشارات اطلاعات.
12
شریدان، مری (1382). بازی و رشد کودکان. مترجم رضا توکلی و دیگران. تهران: رشد.
13
شریعتمداری، علی (1385). روانشناسی تربیتی. تهران: امیرکبیر.
14
قائمی، علی (1384). نقش پدر در تربیت کودک. تهران: انتشارات امیری.
15
محمدی، محمد هادی و قایینی، زهره (1384). تاریخ ادبیات کودکان. تهران: چیستا.
16
مولوی، جلالالدین محمد (1384). مثنوی معنوی. به کوشش سعید حمیدیان. تهران: نشر قطره.
17
همایی، جلالالدین (1356). مولوی نامه. تهران: آگاه.
18
ORIGINAL_ARTICLE
موانع و مراحل سلوک در منطقالطیر عطار
چکیده : منطقالطیر شاهکار بینظیر عطار در بیان سیر و سلوک عرفانی است. این اثر گزارش یک سفر روحانی دستهجمعی است برای یافتن حقیقت و تجربهی کمال. انسان امروز که از فقر معنویت رنج میبرد و غلبهی مادیت بر وجودش برایش ملالآور شده است، میتواند با مشارکت در این سفر به جستجوی معنا و حقیقت بپردازد. مرغان نماد سالکانی هستند که قصد سیر و سلوک دارند ولی مشکلات مانع حرکت آنان می شود. عطار با زبان هدهد به عذر و بهانه های آنان پاسخ می دهد و راه حل های مناسبی برای غلبه بر مشکلات سفر مطرح می کند و همراه آنان هفت وادی سلوک را طی می کند تا به درگاه سیمرغ برسند و حقیقت خویش را کشف کنند. در این مقاله موانع و مشکلات این سفر روحانی تحلیل شده و برای غلبه بر آنها راهحلهای عملی و کاربردی ارائه شده است. انسانها در یک حرکت جمعی با مشارکت مسئولانهی همهی اعضا و هدایت پیری دردآشنا میتوانند به تهذیب نفس بپردازند و خود را برای دیدار با دوست و وصال او آماده سازند.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_527_3df79d4c3897763675cf5c860684c8d0.pdf
2013-11-22
48
63
موانع و مشکلات سلوک
هفت وادی
منطقالطیر عطار
جلیل
مسعودی فرد
jalil.masoudi.fard@gmail.com
1
عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور بجنورد
LEAD_AUTHOR
اشرفزاده، رضا (1373). تجلی رمز و روایت در شعر عطار. تهران: اساطیر.
1
پورنامداریان، تقی (1364) رمز و داستانهای رمزی در ادب فارسی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
2
ــــــــــــــ (1375). دیدار با سیمرغ. چاپ دوم، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
3
ریتر، هلموت (1374). دریای جان. مترجم عباس زریاب خویی و مهر آفاق بایبردی، تهران: انتشارات بینالمللی الهدی.
4
زرینکوب، عبدالحسین (1378). صدای بال سیمرغ، تهران: سخن.
5
شوالیه، ژان و آلن گربران (1382). فرهنگ نمادها. ترجمه سودابه فضائلی. تهران: جیحون.
6
عطار، فریدالدین محمد (1384). منطقالطیر. مقدمه و تصحیح و تعلیقات محمدرضا شفیعیکدکنی، تهران: سخن.
7
ORIGINAL_ARTICLE
تحلیل و بررسی«رنگ سیاه» در اشعار نیما و محمود درویش
عنصر رنگ، با ادبیات، پیوند تنگاتنگ و عمیقی دارد. رنگها، احساسات و نشانههای گوناگونی را القا میکنند که از طریق آن میتوان بسیاری از راز و رمزها را کشف نمود و از اوضاع سیاسی – اجتماعی عصر شاعر پرده افکند. نیمایوشیج در ادبیات معاصر فارسی و محمود درویش در ادبیات معاصر عربی، با هوشیاری و هنرمندانه از امکان برجستۀ رنگها در تصویرسازیهای خویش بهره جستهاند. در این نوشتار برآنیم تا بازنمود «رنگ سیاه» را در تصاویر شعری این دو شاعر بررسی و تحلیل نماییم. نگاههای تقریباً همسان و دریافتهای همگون در به کارگیری رنگ سیاه، بیانگر استفاده آگاهانه این رنگ، در روانشناسی هر دو شاعر است و نشان میدهد که در لایههای پنهان ذهن این دو شاعر، خوشبینی چندانی به تحولات اجتماعی وجود ندارد. در تصویرسازی نیما، عنصر رنگ گستردهترین سمبلها و سیاه پربسامدترین رنگها است. سیاه اختناق جامعه، ظلم و فساد و استبداد و بىعدالتى حاکم بر آن، و همدردی با فقرا است. در رمزگرایى محمود درویش نیز، عنصر رنگ وسیعترین عنصر تداعى است. شاعر، همچون شاعری چیره دست، عمق غم، خشم، آوارگى، و خفقان حاکم بر وطن خود را به وضوح به تصویر مى کشد. واژگان کلیدی: نیمایوشیج، محمود درویش، رنگ سیاه، خفقان، غم و اندوه، شب.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_614_31a0f7d8e2408b025424cd074514f292.pdf
2013-11-22
64
77
نیمایوشیج
محمود درویش
رنگ سیاه
خفقان
شب
جواد
رنجبر
javadranjbar57@gmail.com
1
عضو هییت علمی دانشگاه پیام نور
LEAD_AUTHOR
داود
نجاتی
d_nejati1364@yahoo.com
2
مدرس مدعو دانشگاه پیام نور
AUTHOR
آیتالهی، حبیبالله (1384). مبانی رنگ و کاربرد آن. تهران: بى نا.
1
پناهی، مهین (1385). «روانشناسی رنگ در مجموعه اشعار نیما». فصلنامۀ پژوهشهای ادبی. شماره 12و 13. دانشگاه اصفهان: صص 63- 47.
2
پورنامداریان، تقی و خسروی، شکیب محمّد (1387). «دگردیسی نمادها در شعر معاصر». دوفصلنامه علمی پژوهشی «پژوهش زبان و ادبیات فارسی. شماره یازدهم. تهران: صص 128- 110.
3
پورنامداریان، تقی (1378). خانهام ابری است. تهران: سروش.
4
جحا، میشال (1999م). أعلام الشعر العربی الحدیث. بیروت: دارالعودة.
5
الجیوسی سلمى. (1997م). موسوعة الأدب الفلسطینی المعاصر. الطبعة الأولی. بیروت: المؤسسة العربیة.
6
حسن لی، کاووس (1390). «وای برمن پلی» برای «خانه سرویلی». مجلۀ بوستان ادب. سال سوم. شماره اوّل. دانشگاه شیراز: صص 82- 65.
7
خامهای، انور (1368 ش). چهار چهره. تهران: کتاب سرا.
8
دستغیب، عبدالعلى (2536). نیما یوشیج، نقد و بررسى. چاپ دوم. تهران: انتشارات پازند.
9
درویش، محمود (2000م). دیوان. بغداد: دارالحریة.
10
سلیمان، خالد (1376). فلسطین و شعر معاصر عرب. ترجمۀ شهره باقرى و عبدالحسین فرزاد. تهران: نشر چشمه.
11
شفیعى کدکنى، محمّدرضا (1366). صور خیال در شعر فارسى. تهران: انتشارات آگاه.
12
عصفور، جابر (2003م). النقد الأدبی. ج 2. بیروت: دارالکتب اللبنانیة. الطبعة الأولی.
13
علىاکبر زاده، مهدى (1378). رنگ و تربیت. چاپ دوم. تهران: انتشارات میشا.
14
قائمی، مرتضی و صمدی، مجید (1389). «بررسی کاربرد رنگها در تصویرپردازی محمود درویش از مقاومت فلسطین». نشریۀ ادبیات پایداری. سال اوّل. شماره دوم. دانشگاه کرمان: صص 287- 261.
15
قاسمزاده، علی و نیکوبخت، ناصر (1382). «روانشناسی رنگ در اشعار سهراب سپهری». فصلنامۀ پژوهشهای ادبی. شماره دوم. دانشگاه اصفهان: صص 98- 75.
16
کارکیا، فرزانه (1375). رنگ، بهرهوری و نوآوری. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
17
لوشر، ماکس (1371). روانشناسی رنگها. ترجمۀ لیلا مهرادپی. تهران: انتشارات حسام.
18
مختاری، محمّد (1372). انسان در شعر معاصر. تهران: توس.
19
نجاریان، محمّدرضا (1388). «بنمایههای ادبیات پایداری در شعر محمود درویش». نشریۀ ادبیات پایداری. سال اوّل. شماره اوّل. دانشگاه باهنر کرمان: 222- 201.
20
یوشیج، نیما(1375). مجموعه کامل اشعار نیمایوشیج. تدوین سیروس طاهباز. تهران: انتشارات نگاه.
21
ORIGINAL_ARTICLE
کند و کاوی در مقامهنویسی و مقامات حمیدی
از اواخر قرن پنجم به تدریج تحولی در نثر فارسی پدید آمد که نویسندگان بیشتر به لفظ توجه نمودند و با استفاده از سجع، موازنه، ترصیع و سایر آرایههای لفظی بر آهنگ کلام افزودند نویسندگان تلاش کردند سخن را به اوج هنری و ادبی برسانند. آنها با آوردن مترادفات لفظی در توصیف، سخن را به اطناب کشیده و از این طریق سعی در ابراز هنرنمایی و فضلفروشی ادبی خویش داشتند. این تغییر نگرش و رساندن نثر به کمال، سبب پیدایش«نثرفنی»گردید. از این شیوه و سبک میتوان به عنوان نثر شاعرانه نیز یاد کرد. مقامهنویسی یکی از انواع نوشته در این سبک است که به تقلید از مقامات عربی در ادبیات فارسی پدید آمد. سئوال اصلی پژوهش این است که آیا مقامات حمیدی یک تقلید صرف از مقامات عربی است؟ چه تفاوتهایی بین مقامات حمیدی و مقامات عربی وجود دارد؟ در این مقاله سعی داریم با بررسی ویژگیهای سبکی مقامات حمیدی دربارة تاریخچه و چگونگی پیدایش مقامهنویسی در زبان و ادب فارسی کندوکاوی دقیقتر داشته باشیم.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_615_d2e7013c641a4f39a398b3eb8d91f129.pdf
2013-11-22
78
91
مقامه
لفظ
سجع
نثر فنی
مقاماتعربی
سیدعلی
کرامتی مقدم
karamatiseyedali@yahoo.com
1
دانشگاه فرهنگیان
LEAD_AUTHOR
ابراهیمیحریری، فارس (1346). مقامه نویسی در ادبیات فارسی و تأثیر مقامات عربی در آن. تهران.
1
اشرفزاده، رضا (1373). حکایت شیخ صنعان. تهران: اساطیر.
2
ــــــــــــ (1386). فرهنگ یافتههای ادبی از متون پیشین. ج اول. مشهد: سخنگستر.
3
بلخی، قاضیحمیدالدین (1365). مقامات حمیدی. تصحیح رضا انزابینژاد. چاپ اول. تهران.
4
بهار، محمدتقی (1373). سبک شناسی. ج 2. تهران: امیرکبیر.
5
بیهقی، ابوالفضل (1376). تاریخ بیهقی. دانشپژوه، منوچهر. تهران: انتشارات هیرمند.
6
جمشیدی، لیلی و حسن دادخواه (1387). «عنصر صحنه در مقامات حریری و مقامات حمیدی». فصلنامة کاووش نامه. سال نهم. ویژهنامة عربی. ضمیمة شماره 17. صص31-9.
7
حاکمی، اسماعیل (1364). گزیدهای از نثرهای مصنوع و مزین. دانشگاه تهران.
8
حریری، مقامات (1365). ترجمة علی رواقی. تهران.
9
خاقانیشروانی، افضلالدین (2537). تحفهالعراقین. تصحیح یحیی قریب. تهران: امیرکبیر.
10
خطیبی، حسین (1375). فن نثر در ادب پارسی. تهران: زوار.
11
رهنماخرمی، ذوالفقار (1385). پژوهشی کوتاه در مقامه نویسی. سبزوار: آژند.
12
زرینکوب، عبدالحسین (1373). نقد ادبی. چ پنجم. تهران: امیرکبیر.
13
زهیر، ابن ابی سلمی (1995م). دیوان. بیروت: دارالفکر.
14
ستوده، غلامرضا و محمدباقر شهرامی (زمستان 1388). «تفاوت سبک شخصی مقامات حمیدی و حریری». بهار ادب. سال دوم. شماره چهارم. صص 14-1.
15
سعدی (1369). گلستان. تصحیح غلامحسین یوسفی. چ دوم. تهران: دیبا.
16
شمیسا، سیروس (1384). سبک شناسی نثر. تهران.
17
مرادی، محمدهادی «فن المقامات، النشاه و التطور، دراسه و تحلیل»، التراث الادبی، السنه الاولی، العدد الرابع، صص 134-123.
18
معین، محمد (1371). فرهنگ فارسی. چ هشتم. تهران: امیرکبیر.
19
نبیلو، علیرضا (تابستان 1390). «بررسی تطبیقی عناصر داستان در مقامات حریری و مقامات حمیدی». نشریه ادبیات تطبیقی. دانشگاه شهید باهنر کرمان. دانشکده ادبیات و علوم انسانی. سال دوم شماره 4. صص 257-227.
20
نفیسی، سعید (1342). در پیرامون تاریخ بیهقی. مجلد اول. کتابفروشی فروغی.
21
ORIGINAL_ARTICLE
آسیبشناسی کودکان کار در آثار هوشنگ مرادی کرمانی
«آسیبشناسی کار کودکان در آثار هوشنگ مرادی کرمانی» * مجید پویان **الهام صفی جهانشاهیچکیده بازتاب پدیدۀ «کودکان کار» در آثار هوشنگ مرادیکرمانی گستردگی زیادی دارد. از آنجا که خود مرادیکرمانی از کودکی برای گذران زندگی ناچار به کار کردن بوده است، با آسیبها و تأثیرات مخربی که کار بر روی جسم و روح کودک دارد، آشناست. وی با بیانی ساده و صمیمی و نثری روان به روایت آزارها، چالشها و دشواریهای زندگی کودکان و نوجوانان بسیاری میپردازد که عمدتاً شخصیّتهای اصلی آثار او را تشکیل میدهند. در آثار این نویسنده، توجّۀ ویژهای به «کودکان-کار» شده است. مرادی کرمانی در داستانهای خود به روایت آسیبپذیری کودکان در برابر کار و عوامل زمینهساز کار کودک و نیز تأثیرات منفی اقتصادی و اجتماعی این پدیده شوم پرداخته است. نویسنده در به تصویر کشیدن بیعدالتیها و نیز محرومیتها و کمبودهای زندگی این قربانیان کوچک بیپناه بر روی شخصیتهای داستانیاش، توفیق واالایی یافته است.پرسش کلان در این جستار واکاوی آسیب شناسانه کودکان کار در داستانهای هوشنگ مرادی کرمانی است.کلید واژه: مرادی کرمانی، کودکانکار، فقر، آسیب شناسی اجتماعی
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_616_6786e93fe23cbb47962d900d12c9b1f1.pdf
2013-11-22
92
111
کلید واژه: مرادی کرمانی
کودکانکار
فقر
آسیب شناسی اجتماعی
مجید
پویان
majid_puyan@yahoo.com
1
عضو هیات علمی دانشگاه یزد
LEAD_AUTHOR
الهام
صفی جهانشاهی
elhamjahanshahi_90@yahoo.com
2
دانشجو
AUTHOR
احدی، حسن (1382). «کودکان خیابانی». مندرج در بزهدیدگان به کوشش حسن احدی، احمدعلی فروغی ابری، اصغر آقایی، ابراهیم بهداد. اصفهان: دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان. صص 286- 259.
1
اسفندفرد، سیدمحمود (1386). «کودکانکار و خیابان». نشریۀ روانشناسی و علوم تربیتی؛ اصلاح و تربیت. شمارۀ 69 . صص 8- 3.
2
افشانی، علیرضا؛ عسکری ندوشن، عباس؛ حیدری، محمد؛ نوریان نجف آبادی، محمد (1391). «تحلیلی بر وضعیت کودکان خیابانی و کار در شهر اصفهان». جامعهشناسی کاربردی. سال 23. شمارۀ 4. صص 102- 85.
3
اورنگ، جمیله (1367). پژوهشی دربارۀ اعتیاد. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
4
بهبهانی، سروناز (1387). «کودکان در آغوش سرد خیابان». اجتماعی. سال هفدهم. شمارۀ 204. صص 43- 42.
5
بینا، (1372). «کودکان کارگر در جهان». نشریۀ اقتصاد؛ کار و جامعه. شمارۀ 3. صص 39- 35.
6
بینا، (1376). «کار کودکان». مترجم محمدحسین حافظیان. نشریۀ اقتصاد؛ کار و جامعه. شمارۀ 23. صص 30- 25.
7
بینا، (1378). «کودکان رنج و کار». نشریۀ اندیشه جامعه. شمارۀ 7. صص 21- 2.
8
بینا، (1382). «بازتاب آثار مرادی کرمانی در مطبوعات خارجی». مترجم کمال بهروز کیا، مجله پژوهشنامه ادبیات کودک و نوجوان. شماره 34 و 33. صص 118- 116.
9
حسینی، حسن (1390). «وضعیت کودکانکار و خیابان در ایران». فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی. سال 5. شمارۀ 19. صص 173- 155.
10
داورپناه، صفورا؛ راغفر، حسین؛ نخعی، منیژه (1388). «فقر کودکان و بازار کار در ایران». فصلنامه علمی- پژوهشی رفاه اجتماعی. سال نهم. شماره 35. صص 159- 139.
11
روفو، آندره (1379). و سرانجام ... بچهها. مترجم سیفالله گلکار. تهران: نشر پژوهنده.
12
زارعشاه آبادی، اکبر؛ حاجیزاده میمندی، مسعود؛ اکبری قورتانی، مسعود (1388). «نقش خانواده نابسامان بر پدیدۀ کودکانکار (مطالعۀ موردی: استان یزد)». فصلنامۀ علمی- پژوهشی انتظام. سال اول. شمارۀ 3. صص 52- 29.
13
سیدمیرزایی، سیدمحمد (1378). «کودکان آسیبپذیر شهری». نشریۀ جامعهشناسی و علوم اجتماعی جمعیت. شمارۀ 28- 27، صص 19- 1.
14
شامبیاتی، هوشنگ (1385). بزهکاری اطفال و نوجوانان. چاپ چهاردهم. تهران: انتشارات مجد و انتشارات ژوبین.
15
عابدی، مینا (1384). «کار کودک». نشریه اقتصاد، کار و جامعه. شماره 65. صص 115- 12.
16
قائمی، علی (1366). آسیبها و عوارض اجتماعی: ریشهیابی، پیشگیری، درمان. تهران: انتشارات امیری.
17
قاسمزاده، فاطمه (1388). «کودکی سوخته». نشریۀ روانشناسی و علوم تربیتی بهداشت روان جامعه. سال چهارم. شمارۀ 7. ص 40.
18
ــــــــــ (1378). «کودکان کار». اندیشۀ جامعه. شمارۀ 7. صص 23- 22.
19
قراچورلو، رزا (1386). «وضعیت کودکان کار و خیابان در ایران». نشریۀ حقوق؛ وکالت. شمارۀ 33- 34. صص 17- 12.
20
کائدی، شهره (1379). «با این طنز چه کارها که نمیتوان کرد؛ نگاهی به آثار هوشنگ مرادی کرمانی». نشریۀ اطلاعرسانی و کتابدرای کتاب ماه کودک و نوجوان. شمارۀ 40. صص 25-20.
21
مرادی کرمانی، هوشنگ (1390). بچههای قالیبافخانه. چاپ دهم. تهران: ناشر معین.
22
ــــــــــ (1390). قصههای مجید. چاپ بیست و سوم. تهران: ناشر معین.
23
ــــــــــ (1388). کبوتر توی کوزه. چاپ ششم. تهران: نشر نی.
24
ـــــــــ (1390). مشت بر پوست. چاپ ششم. تهران: ناشر معین.
25
ـــــــــ (1390). مهمان مامان. چاپ دهم. تهران: نشر نی.
26
ـــــــــ (1388). نخل. چاپ نهم. تهران: ناشر معین.
27
ـــــــــ (1390). شما که غریبه نیستید. چاپ پانزدهم. تهران: انتشارات معین.
28
مکی علمداری، سارا (1389). «کودکانکار؛ آسیبها و راهکارها». نشریۀ چشم انداز ایران. شمارۀ 65. صص 143- 141.
29
ملکی، حسن (1385). کودکان و نوجوانان خیابانی. تهران: انتشارات آییژ.
30
موسوی چلک، حسن (1385). «رشد روزافزون کودکان کار نگرانکننده است». نشریه اقتصاد. شمارۀ 193. صص 21-20.
31
مهدوی مزینانی، زهرا؛ مزینانی، مجتبی (1390). «آسیبشناسی حقوقی کار کودکان و نوجوانان در کسب و کارهای خانوادگی». فصلنامه خانواده پژوهی. سال هفتم. شماره 26. صص 143- 125.
32
میرآشتیانی، الهام (1385). جامعهشناسی اعتیاد در ایران امروز. تهران: نشر مهاجر.
33
وامقی، مروئه (1382). «کار کودک، مفاهیم و رویکردها». نشریۀ جامعه شناسی رفاه اجتماعی. شماره 8. صص 246- 229.
34
وامقی، مروئه؛ رفیعی، حسین؛ سجادی، حمیرا؛ رشیدیان، آرش (1390). «مرور نظاممند مطالعات کودکان خیابانی در دهۀ اخیر در در ایران؛ عوامل خانوادگی مرتبط و پیامدهای خیابانی شدن کودکان». نشریۀ جامعهشناسی و علوم اجتماعی ایران. شمارۀ 3. صص 166- 134.
35
هاشمی، محمد (1386). «نگاهی به زندگی و آثار مرادی کرمانی، نویسندهای برای کودکان و برای سینما». مجلۀ نقد سینما. شمارۀ 49. صص 30- 28
36
ORIGINAL_ARTICLE
بررسی معماری استحکامات در سفرنامه ناصر خسرو
حکیم ناصر خسرو قبادیانی در سال 427 ه.ق، براثرخوابی که در جوزجانان دید عزم سفرحجاز کرد. سفر او هفت سال به طول انجامید؛ کتاب سفرنامه ره آورد اوست؛ که از حیث اطلاعات معماری و شهرسازی برخی جوامع از متون معتبرفارسی است. او علم معماری و شهرسازی به معنای امروزی را نخوانده بود؛ اما طی سفر، درباره نوع استحکامات و سیستم تدافعی شهری برخی شهرها و دیه ها، هرچه راکه دیده و شنیده، درست یا نادرست،واقعیت یا افسانه وخوش یا ناخوشایند، همه را ثبت و یادداشت کرده و از مسایلی سخن گفته که در آن دوران حایز اهمیت بود. این مقاله به شیوه توصیفی و تحلیلی نگاشته شده و روش گردآوری اطلاعات آن مبتنی برابزار کتابخانه ای است، که مباحث ذیل را شامل می شود: نوع استحکام بخشی شهرها و دیه ها، نوع مصالح به کار رفته در استحکامات، جزئیات معماری استحکامات، برخی تزئینات به کار رفته در معماری آنها، تأثیر سیستم تکنیکی (و یا تاکتیتیکی) حمله و دفاع در معماری و شهرسازی
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_617_02cc2b8a573fc68c1a58a50742d29229.pdf
2013-11-22
112
125
سفرنامه
ناصر خسرو
دیوار شهر
باره
دروازه
سعیده
حسینی زاده مهرجردی
archisad@pnu.ac.ir
1
مدیر گروه علمی هنر و معماری پیام نور یزد
LEAD_AUTHOR
آسیه
ذبیح نیا عمران
asieh.zabihnia@gmail.com
2
مدیر گروه علمی ادبیات پیام نور یزد
AUTHOR
بازار در سفرنامه ناصرخسرو و احسن التقاسیم مقدسی». فصلنامه جغرافیا و برنامهریزی (علوم انسانی و اجتماعی دانشگاه تبریز). شماره 12. ص 50-35.
1
انوری، حسن (1383). فرهنگ روزسخن. تهران: سخن.
2
بهار، محمدتقی (1369). سبکشناسی. جلد دوم. تهران: امیرکبیر.
3
بهشتی، سیدمحمد؛ قیومی بیدهندی، مهرداد (1388). فرهنگنامه معماری ایران در مراجع فارسی. جلد اول. تهران: انتشارات متن.
4
تقوی، عابد (1389). «بازتاب تحولات اجتماعی در ساختار فضایی شهر قدیم گرگان در دوران اسلامی». دوفصلنامه مطالعات اجتماعی ایران. شماره 11. ص 15-6.
5
توکلی صابری، محمدرضا (1392). «پا به پای ناصرخسرو بر جاده ابریشم». www.iramboom.ir.
6
جبارنیا، فریبرز (1388). «سفر در تاریخ با ناصرخسرو». فصلنامه جستارهای شهرسازی. شماره 30. ص 92.
7
حسینیزاده، سعیده؛ میرنژاد، سیدعلی (1392). «واحد اندازهگیری مسافتهای بین شهری و درون شهری و ابعاد ابنیه در سفرنامه ناصرخسرو». یزد. نشریه دانشوران. سال سوم. ش 4. ص 67.
8
خلف تبریزی، محمدحسین (1342). برهان قاطع. به اهتمام محمد معین، تهران: ابن سینا.
9
دبیرسیاقی، سیدمحمد (1381). سیر تاریخی شهر قزوین از آغاز تا سال 1320ه.ش. قزوین: اداره کل میراث فرهنگی استان قزوین.
10
دهخدا، علیاکبر (62-1325). لغتنامه. تهران: چاپخانه مجلس و دانشگاه تهران.
11
ذبیحنیا عمران، آسیه (1389). اقتصاد در سفرنامه ناصرخسرو. (زلف سخن) مشهد. نخستین همایش ملی ادبیات فارسی دانشگاه پیامنور. به کوشش محمدجواد عرفانی بیضائی. ج 1. ص 365.
12
شعار، جعفر (1368). گزیده قصاید ناصرخسرو. تهران: علمی.
13
شیرازی، انجو (1354-1351). فرهنگ جهانگیری. ویراسته رحیم عفیفی. مشهد: دانشگاه فردوسی مشهد.
14
محمدپادشا، محیالدین محمد (1335). آنندراج. زیر نظر محمد دبیرسیاقی. تهران: خیام.
15
مصاحب، غلامحسین (1356-1345). دائرةالمعارف فارسی. تهران: فرانکلین.
16
معین، محمد (1356). فرهنگ فارسی. تهران: امیرکبیر.
17
ملکی، خلیل (1358). فرهنگ اصطلاحات اجتماعی و اقتصادی. تهران: رواق.
18
ناصرخسرو (1356). سفرنامه. به کوشش محمد دبیرسیاقی. تهران: انجمن آثار ملی.
19
ـــــــــــ (1354). سفرنامه. به کوشش نادر وزین پور. تهران: فرانکلین.
20
ناظمالاطباء (1318). فرهنگ نفیسی. تهران: خیام.
21
نشاط، سیدمحمود (1368). شمار و مقدار در زبان فارسی. تهران: امیرکبیر.
22
نظری، جلیل (1384). «جهانبینی ناصر خسرو». فصلنامه علوم اجتماعی و انسانی دانشگاه شیراز. دوره بیست و دوم. شماره سوم.
23
Burdasın, Sen (2013(. Bitlis telefon kodu. www.ogrensek.com
24
www.sehirler.net )29/4/2013)
25
ORIGINAL_ARTICLE
آیرونیِ زبانی در مقامات ابوسعید ابوالخیر
آیرونیِ زبانی (verbal irony) یکی از انواعِ شناخته شدهی آیرونیست. این پژوهش بر آن است تا با شناخت این پدیدهی بلاغی و دقّت در تعاریفِ آن ابتدا تعریف دقیقِ آیرونی زبانی را روشن کند و سپس کرانههای آن را با تفکیک میان تعریف کلاسیک و مدرن مشخّص نماید. سپس به بررسی این پدیدهی بلاغی در کلمات روایت شده از ابوسعیدِ ابوالخیر در نوشتههای مقاماتنویسان بپردازد. نویسنده برآن است که بوسعید واجد اندیشههاییست که در تقابل با مشهورات رایج عرفانی دوران خود قرار دارد. این اندیشه ها در رفتارها و زبانی نمود یافتهاند که کاملاً بازنمایانندهی افکار او هستند.شاید هماهنگیِ اندیشه و زبان بوسعید را در آیینهی مفهومِ آیرونی بهتر از هر مفهوم دیگری بتوان توضیح داد. نویسنده در این پژوهش برآن است تا با معرّفی و شناخت مفهوم آیرونی راهی به توضیح این هماهنگی ببرد.میتوان مدّعی شد که شخصیتی که در مقاماتها از ابوسعید ابوالخیر ترسیم شده است یکی از بهترین شخصیتهایِ آیرونیک ادبیات جهان و سرآمد شخصیتهایِ آیرونیکِ ادب پارسی است. وی هم در اعمال و رفتارهای خویش و هم در سخنان و گفتههای خود از رویکردی آیرونیک نسبت به جهان و هستی برخوردار است تا جایی که میتوان موقعیت وجودیِ آیرونیکِ ابوسعید ابوالخیر را برخوردار از ذاتی آیرونیک دانست. لازم به ذکر است که تمام نمونههای آیرونی بوسعید ازمتن مقامات بوسعید که با عنوان«چشیدن طعم وقت» به چاپ رسیده بیرون آورده شده است.
https://pab.journals.pnu.ac.ir/article_618_1da3f9b05c3a56230e0f66d9e8987559.pdf
2013-11-22
126
143
آیرونی زبانی
بیاعتنایی آیرونیک
بیشاعتناییِ آیرونیک
سکوتِ آیرونیک
غلامرضا
اصفهانی
gholamreza.esfahani@yahoo.com
1
دکترای زبان و ادبیات فارسی
LEAD_AUTHOR
آقاحسینی، حسین (1387). «مقایسه تحلیلی کنایه و آیرونی». یزد: فصلنامه علمی- پژوهشیِ کاوشنامه. ش 17.
1
ارسطو (1389). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه محمّدحسن لطفی. چاپ سوم. تهران: نشر طرح نو.
2
ـــــــــ (1389). فنّ خطابه. ترجمه پرخیده ملکی. چاپ دوم. تهران: نشر اقبال.
3
افلاطون (1380). دوره آثار. ترجمه محمّدحسن لُطفی. چاپ سوم. تهران: انتشارات خوارزمی.
4
بهرهمند، زهرا (1389). «آیرونی و تفاوت آن با طنز و صنایع بلاغیِ مُشابه». تهران: فصلنامه زبان و ادب پارسی. ش 45.
5
پورمظفّری، داوود (1389). «نگرش آیرونیکِ شمس تبریزی به گُفتمانها و نهادهایِ موجود عصرِ خود». تهران: دوفصلنامه علمی- پژوهشیِ ادبیات عرفانی دانشگاه الزّهرا.
6
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1385). چشیدن طعم وقت (مقامات کهن و نویافته بوسعید). از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر. تهران: نشر سخن.
7
صادقی، لیلا (1389). «کارکرد گفتمانی سکوت در ساختمندیِ داستانِ کوتاه». تهران: فصلنامه مدرّس علومِ انسانی. د 14. ش 5.
8
غُلامحسینزاده، غُلامحُسین (1388). «آیرونی در مقالاتِ شمس». تهران: فصلنامه مُطالعات عرفانی. ش 9.
9
قاسمزاده، سیّدعلی (1391). «آیرونی و کارکرد آن در دستگاه فکریِ ناصرخُسرو». تهران: فصلنامه تخصّصی سبکشناسی زبان و ادب فارسی (بهارِ ادب). س 5. ش 2.
10
گاتری، دبلیو. کی. سی (). سوفسطائیان (2). دیدگاههای اخلاقی شخصیتهای برجسته. ترجمه حسن فتحی. تهران: انتشارات فکر روز.
11
Anderson J. R.; R. Dean (2000). Glossary of Greek Rhetorical Terms. peeters.
12
Colebrook, Claire (2004). Irony. the new critical idiom. first published. Routledge.
13
Muecke, D. C. (1986). Irony and The Ironic. The critical idiom. Methuen.
14
W. Gibbs. Jr.; Roymond & L. Colston; Herbert (2007). Irony in language and Thought. Lawrence Erlbaum Associates.
15