از میان شیوههای مختلف نقد که در مطالعات ادبی به کار میروند، نشانهشناسی ساختارگرا شیوهی است که از رهگذر آن به رمزگشایی نشانهها و روابط هم‌نشینی و جانشینی بین آن‌ها و انسجام ساختاری متن دست مییابیم. هوشنگ ابتهاج از بزرگ‌ترین شاعران معاصر است که چشمانداز گسترده و گوناگون شعرش نشان از تخیّل پویای وی دارد. شعر «ارغوان» وی با نمادها و نشانه‌هایی درآمیخته است که آن‌ها را مناسب زمان کرده و منویات قلبی شاعر را به شکلی مؤثّر به نمایش میگذارد و حس و عاطفهی خواننده را برمیانگیزد. نشانهها در شعر «ارغوان»، غنای اجتماعی ویژهای مییابند و همراه با تصاویری آکنده از دل‌تنگی و شکایت از زمانه در جهت القای پیام اصلی شعر که آرمان‌گرایی است، در حرکتند. میزان کارآیی روش نشانهشناسی ساختارگرا در بررسیهای ادبی، ضمن انتخاب شعر ارغوان هوشنگ ابتهاج، بحث اصلی در این پژوهش است.
The Semiotic Analysis of the Poem «Arghavan« of Hushang Ebtehaj; A structuralist Approach
نویسندگان [English]
mohammad Hosseini-Maasoum1؛ shirin Azmoode2
1Payame Noor University
2Payame Noor University
چکیده [English]
Among different methods of criticism applied in literary studies, structuralist semiotics is a method which seeks to decode the signs and the syntagmatic and paradigmatic relations between them and explore the structural cohesion of the text. Hushang Ebtehaj is one of the greatest contemporary poets, whose multivalent and vast perspective in poetry is indicative of his dynamic imagination. His poem “Arghavan” is replete with symbols and signs which have made it compatible with the era, effectively displaying the infelt motives of the poet while provoking the emotions of the readership. Heavily loaded with nostalgic imageries and complaint about the era, the signs in the poem “Arghavan” are socially enriched and move toward the poet’s main theme i.e. idealism. The present study mainly aims at the efficiency of structuralist semiotics as a method of literary criticism while focusing on Ebtehaj’s poem “Arghavan”.
کلیدواژه‌ها [English]
Semiotics, Structuralism, hushang Ebtehaj, “Arghavan”, modern poetry
مراجع
ابتهاج، امیرهوشنگ، (1385)، تاسیان، تهران: نشر کارنامه.
احمدی، بابک، (1371)، ازنشانههای تصویری تا متن، تهران: نشر مرکز.
ــــــــــــــ،(1378)، ساختار و تأویل متن، نشانه شناسی و ساختارگرایی، تهران: نشر مرکز .
اخوّت، احمد، (1371)، دستور زبان داستان، اصفهان: نشر فردا.
حسنلی، کاووس،(1383)، گونههای نوآوری در شعر معاصر ایران، تهران: نشر ثالث.
حق شناس، علی محمد، (1379)، «نظم، نثر و شعر؛ سه گونه ادب»، سیدعلی میرعمادی، مجموعه مقالات دومین کنفرانس زبانشناسی نظری و کاربردی، صص 104-107، تهران: دانشگاه علامه طباطبایی.
داد، سیما، (1385)، فرهنگ اصطلاحات ادبی، تهران: نشر مروارید.
ابتدای صفحه