ابوالقاسمی، محسن (1367). پنج گفتار در دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: کتابسرای بابل.
ابوالقاسمی، محسن (1387). دستور تاریخی زبان فارسی. چاپ سوم. تهران: سمت.
برونر، کریستوفر، ج. (1376). نحو زبانهای ایرانی میانه غربی. ترجمه سعید عریان. تهران: حوزه هنری.
بساقزاده، محمدرضا (1385). «قید از دیدگاه دستورنویسان کهن و نو». مجله ادبیات عرفانی و اسطوره شناختی. شماره 3. صص 38-11.
بلعمی، ابوعلی محمدبن محمد (1363). تاریخ بلعمی. به تصحیح محمّدتقی بهار و محمّد پروین گنابادی. تهران: سمت.
بوشکور بلخی (2535). دیوان. به تصحیح محمد دبیرسیاقی. تهران: زوار.
بهار، مهرداد (1345). واژه نامه بندهش. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
بیهقی، ابوالفضل محمدبن حسین (1356). تاریخ بیهقی. تصحیح دکتر علی اکبر فیّاض. مشهد: انتشارات دانشگاه فردوسی.
تفضّلی، احمد (1348). واژهنامه مینوی خرد. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
خاقانی شروانی (1357). دیوان خاقانی. به کوشش دکتر ضیاءالدین سجادی. تهران: زوار.
دقیقی توسی، ابومنصورمحمّدبن احمد (1373). دیوان دقیقی. به اهتمام دکتر محمّد دبیرسیاقی. تهران: زوار.
راستار گویوا، و. س. (1347). دستورزبان فارسی میانه. ترجمه ولیالله شادان. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
رودکی، جعفرابن محمد (1364). دیوان اشعار. به اهتمام برگینسکی. تهران: نگاه.
سعدی، شیخمصلحالدین (1362). کلیات سعدی. به تصحیح محمدعلی فروغی. تهران: امیرکبیر.
سُلمی، ابوعبدالرحمن (1386). طبقاتالصوفیه. به تصحیح نورالدین شریبه. قاهره: مکتبه المیانجی.
سنایی، مجدودبن آدم (1359). دیوان سنایی غزنوی. با مقدمه و حواشی مدرّس رضوی. تهران: کتابخانه سنایی.
شفایی، احمد (1363). مبانی علمی دستور زبان فارسی. تهران: خوشه.
صادقی، علیاشرف (1357). تکوین زبان فارسی. تهران: انتشارات دانشگاه آزاد ایران.
طبری، محمدبن جریر (1407). تاریخ طبری. بیروت: مؤسسه عزالدین.
طوسی، خواجه نظامالملک (1364). سیاستنامه. به اهتمام هیوبرت دارک. تهران: علمی و فرهنگی.
عنصرالمعالی، کیکاوس بن اسکندر (1352). قابوسنامه. تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
عوفی، سدیدالدین محمّد (1362). تذکره. با تصحیح دکتر محمّد معین. تهران: دانشگاه تهران.
فاضلی سنگانی، فاطمه (1391). «طرح دستوری قید». رشد آموزش زبان و ادب فارسی. شماره 104. صص 55-52.
فرخی سیستانی (1363). دیوان فرخی. به کوشش دکتر محمّد دبیرسیاقی. تهران: زوار.
فردوسی، ابوالقاسم (1373). شاهنامه. چاپ مسکو. تهران: سمت.
فرشیدورد، خسرو (1386). گفتارهایی درباره دستور زبان. چاپ سوم. تهران: امیرکبیر.
فرهوشی، بهرام (1346). فرهنگ پهلوی. تهران: بنیاد فرهنگ ایران.
قریب، عبدالعظیم و همکاران (1380). دستور پنج استاد. چاپ دوم. تهران: نشر علمی.
لسانی، حسین (1383). «بررسی مقایسهای قید در زبانهای فارسی و روسی». پژوهش ادبیات معاصر جهان. شماره 18. صص 108-97.
معین، محمد (1371). فرهنگ فارسی. جلد چهارم. چاپ هشتم. تهران: امیرکبیر.
میبدی، ابوالفضل رشیدالدین (1361). کشف الاسرار و عدّه الابرار. به اهتمام علیاصغر حکمت. تهران: امیرکبیر.
ناتل خانلری، پرویز (1380). دستور زبان فارسی. چاپ هجدهم. تهران: توس.
ناتل خانلری، پرویز(1372). دستور تاریخی زبان فارسی. تهران: سمت.
ناصرخسرو (1353). دیوان ناصرخسرو. به تصحیح مجتبی مینوی و مهدی محقّق. تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
نسفی، عبدالعزیز بن محمّد (1362). کشف الحقایق. به اهتمام و تعلیق احمد مهدوی دامغانی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور (1340). قصص الانبیاء. به اهتمام و تصحیح دکتر غلامحسین یوسفی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
وراوینی، سعدالدین (1367). مرزبان نامه. به تصحیح محمّد روشن. تهران: نشر نو.
هجویری، ابوالحسن علی بن عثمان (1386). کشف المحجوب. مقدمه، تصحیح و تعلیقات دکتر محمود عابدی. تهران: سروش.
همایون فرخ، عبدالرحیم (1339). دستور جامع زبان فارسی. تهران: انتشارات علمی.
یوسفی، حسینعلی (1379). دستورزبان فارسی1 و2. تهران: نشر روزگار.
)