قرآن کریم (1381). ترجمه خرمشاهی، بهاءالدین. تهران: انتشارات نیلوفر.
آشوری، داریوش (1373). شعر و اندیشه. تهران: نشر مرکز.
احمدی، بابک (1370). ساختار و تأویل متن: شالوده شکنی و هرمنوتیک. تهران: نشر مرکز.
افلاطون (1348). جمهور. ترجمه فؤاد روحانی. تهران: بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
بیدهندی، محمد (1385). «هرمنوتیک و تأویل از دیدگاه علامه طباطبایی و مارتین هایدگر». خردنامه. شماره 46. صص 80-73.
پاپکین، ریچارد؛ استرول، آوروم (1972). کلیات فلسفه. ترجمه مجتبوی، سیدجلالالدین (1402ق). تهران: انتشارات حکمت.
زرینکوب، عبدالحسین (1364). سرّنـی. جلد 1. تهران: انتشارات علمی.
سالار، صدیقه؛ تاجیک، الهه (1389). «تأثیر هرمنوتیک در فهم قرآن». مجله فروغ وحدت. سال ششم. شماره 21. صص 32-19.
زمانی، کریم (1389). شرح جامع مثنوی معنوی. جلد اول. تهران: انتشارات اطلاعات.
سهروردی، شهابالدین (شیخ اشراق) (1387). مونس العشاق یا فی حقیقة العشق. تهران: مولی، چاپ سوم.
شفیعی کدکنی، محمدرضا (1358). موسیقی شعر. تهران: انتشارات توس.
کادن، جان آنتونی (1386). فرهنگ توصیفی ادبیات و نقد. ترجمه کاظم فیروزمند. تهران: انتشارات شادگان.
علویمقدم، مهیار (1386). «کاربرد تحلیلهای هرمنوتیکی و تأویلگرایانه در شعر حافظ». فصلنامه تخصصی ادبیات فارسی. دانشگاه آزاد اسلامی مشهد. صص 146-128.
غنی، قاسم (1383). تاریخ تصوف در اسلام. 3 جلد. تهران: انتشارات زوار.
قائمىنیا، علیرضا (1392). «تفسیر هرمنوتیکی قرآن
با تأکید بر نقد روشنفکران داخلی ایران». مطالعات تحول در علوم انسانی. سال اول. شماره اول. صص 108-87.
مولانا جلالالدین محمد (1373). مثنوی معنوی. تصحیح رینولد نیکلسون. به اهتمام دکتر نصرالله پورجوادی. تهران: انتشارات امیرکبیر .
مهاجر، مهران؛ نبوی، محمد (1376). به سوی زبانشناسی شعر. تهران: نشر مرکز.
هایدگر، مارتین (1381). شعر زبان و اندیشه رهایی. ترجمه عباس منوچهری. تهران: انتشارات مولی.
واعظی، احمد (1380). درآمدی بر هرمنوتیک. تهران: مؤسسه فرهنگی دانش و اندیشه معاصر.
وحیدیان کامیار، تقی (1379). بدیع از دیدگاه زیبایی شناسی. تهران: انتشارات دوستان.
Weinsheimer, Joel (1988). Gadamer's Hermeneutics: Reading of Truth and Method. New Haven: Yale university press, Second Edition.