قرآن کریم.
ابن قتیبة، عبدالله ابن مسلم (1952م). عیون الاخبار. جلد 3. قاهره: دار الکتب المصریة.
ابونواس، الحسن بن هانی (1998م). الدیوان. بیروت: دارالکتاب.
ادی شیر، انوری (1908م). الالفاظ الفارسیه المعربه. بیروت.
اعشى، باهله (1996م). دیوان اعشی. بیروت: دار‌الفکر العربی.
امام شوشتری، محمدعلی (1347). فرهنگ واژههای فارسی در زبان عربی. تهران: سلسله انتشارات انجمن آثار ملّی.
بحتری، ابوعباد (۱۹۶۳م). دیوان اشعار. قاهره.
تبریزی، محمدحسین ابن خلف (1361ش). برهان قاطع. تهران: انتشارات معین.
الجاحظ، عمرو ابن بحر (1900م). کتاب البخلاء. لیدن.
ـــــــــ (25 – 1323). الحیوان. قاهره.
جوالقی، ابومنصور موهوب بن خضر (1361ق). المعرب من الکلام العجمی. به تحقیق احمد محمد شاکر. قاهره.
ـــــــــ (1361ق). المعرّب من الکلام الاعجمی. قاهره: دار إحیاء الکتب العربیه.
حدیدی، حسین (1386 ش). خدمات ایرانیان به زبان و ادبیات عرب. بمبئی: پروین.
الحموی، یعقوب (1977م). معجم الادباء. بیروت: دار صادر. جلد 5.
خفاجی، شهابالدین (2003م). شفاء الغلیل. قاهره: دار الصاوی.
الشرتونی اللبنانی، سعیدالخوری (1403 ق). اَقْرَبُ الْمَوارد. قم: منشورات مکتبه آیة الله العظمی المرعشی النجفی.
صیادانی، علی (1393). «وام واژههای فارسی دیوان ابن هانی؛ شاعر شیعه اندلس». نشریه پژوهشهای زبانشناسی تطبیقی. سال چهارم. شماره 8. صص 157- 143.
فیروزآبادی، مجدالدین محمد بن یعقوب (1991). القاموس المحیط. بیروت: دارإحیاء التراث العربی.
مسعودی، علی ابن حسین (1985م). مروج الذهب. بیروت: دارالاندلس للطباعه و النشر. چاپ 26.
المعتزّ عبد الله ابن الخلیفه العباسی (1972). الآداب. بغداد.
میدانی نیشابوری، احمدابن محمدابن احمد (1379ش). السامی فی الاسامی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.
)