ابوالقاسمی، محسن (1373). تاریخ زبان فارسی. تهران: سمت.
احمدی، بابک (1370). ساختار و تأویل متن. تهران: مرکز.
آهنی، غلامحسین (بیتا). معانی و بیان. تهران: بنیاد قرآن.
ایرانزاده، نعمتالله (1382). «تحلیلی بر کاربرد هنری در غزلهای سعدی». فصلنامه پژوهشهای ادبی. شماره 2. ص 62-37.
حاجیهادیان، منصوره (1390). مقدمه و تصحیح دیوان خلیفه. پایاننامه به راهنمایی احمدرضا یلمهها و مشاوره قربانعلی ابراهیمی. اصفهان: دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان.
ذاکـری، حامـد (1390). «کـاربـرد هنـری فعـل در نثـر گلستان». پژوهشنامه فرهنگ و ادب. ص 104-87.
راستگو، سیدمحمد (1382). هنر سخنآرایی. تهران: سمت.
رجایی، محمدخلیل (1359). معالم البلاغه در علم معانی و بیان و بدیع. شیراز.
شمیسا، سیروس (1368). نقد ادبی. تهران: فردوس.
طهماسبی، فرهاد و بهمنی مطلق، یدالله (1385). کلیات مسائل ادبی. تهران: سنجش تکمیلی.
مهاجر، مهران و نبوی، محمد (1376). به سوی زبانشناسی. تهران: مرکز.
وحیدیان کامیار، تقی (1375). «علم بدیع و مروارید آویخته بر گردن خوک (بررسی فنون بدیعی)». مجله آشنا. شماره 28. ص 8-3.
ــــــــــ (بیتا). «اقسام کلمه». فصلنامه تخصصی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی. ص 28-21.
ــــــــــ (بیتا). «مصدرنما یا مصدر فعل مرکب». فصلنامه تخصصی ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی. ص 27-22.
همایی، جلالالدین (1354). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: دانشگاه سپاهیان انقلاب.
ــــــــــ (1370). معانی و بیان. به کوشش ماهدخت بانو همایی. تهران: هما.