قرآن کریم.
استعلامی، محمد (1387). حافظ به گفتة حافظ(یک شناخت منطقی). تهران: نگاه.
التفتازانی، سعدالدّین (1383). مختصرالمعانی. چاپ هشتم. قم: انتشارات دارالفکر.
الحلّی، صفیالدّین (1992.م). شرح الکافیه البدیعیه فی علوم البلاغه و محاسن البدیع. الطبعة الثانیة. بیروت: دار صادر.
الشرتونی اللبنانی، سعیدالخوری (1385). اقرب الموارد فی فصح العربیه و الشوارد. (پنج جلد) چاپ دوم. تهران: انتشارات اسوه.
انوشه، حسن (1376). فرهنگ‌نامة ادبی فارسی(گزیدة اصطلاحات، مضامین و موضوعات ادب فارسی) دانشنامة ادب فارسی2. تهران: سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
جرفاذقانی، ابوالشرف ناصح بن ظفر (1374). ترجمة تاریخ یمینی. مصحّح جعفر شعار. چاپ اوّل. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.
حافظ شیرازی، خواجه شمس‌الدّین محمّد (1389). دیوان حافظ. با تصحیح و مقدّمه: حسین پژمان بختیاری. چاپ دوازدهم. تهران: امیرکبیر.
حافظ شیرازی، خواجه شمس‌الدّین محمّد (1362). دیوان حافظ. دو جلدی. به تصحیح و توضیح پرویز ناتل خانلری. چاپ دوم. تهران: خوارزمی.
خاقانی، افضلالدّین بدیلبن علی (1375). دیوان خاقانی. به اهتمام جهانگیر منصور. چاپ اوّل. تهران: آگاه.
خرّمشاهی، بهاءالدّین (1377). دانشنامة قرآن و قرآن‌پژوهی.(دو جلدی) چاپ اوّل. تهران: دوستان.
خرّمشاهی، بهاءالدّین (1372). حافظ‌نامه. دو جلدی. چاپ پنجم. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
داد، سیما (1383). فرهنگ اصطلاحات ادبی. چاپ دوم. تهران: مروارید.
دهخدا، علیاکبر (1377). لغت‌نامه. زیر نظر محمّد معین. با نظارت جعفر شهیدی. تهران: دانشگاه تهران.
رامپوری، غیاثالدّین محمّد (1363). غیاث اللغات. چاپ سوم. تصحیح منصور ثروت. تهران: امیر کبیر.
رجایی، محمّد خلیل (1379). معانی و بیان و بدیع. چاپ پنجم. شیراز: دانشگاه شیراز.
شاد، محمّد پادشاه (1363). فرهنگ آنندراج. چاپ دوم. بی‌جا: کتاب فروشی خیّام.
شمیسا، سیروس (1392). بیان. چاپ دوم. تهران: نشر میترا.
صفی‌پوری، عبدالرّحیم بن عبدالکریم (1377.ق). منتهی الأرب فی لغة العرب. دوجلدی. بی‌جا: اسلامیه.
طباطبایی، محمّد (1367). فرهنگ اصطلاحات و صناعات ادبی. چاپ اوّل. مشهد: آستان قدس رضوی.
مرتضوی، منوچهر(1370). مکتب حافظ (مقدّمه برحافظ شناسی). تبریز: انتشارات ستوده.
معلوف، لویس (1986.م). المنجد فی اللّغة. الطبعة الحادیة والعشرون. بیروت: دارالمشرق.
معین، محمّد (1370). حافظ شیرین سخن. ج اوّل. به کوشش مهدخت معین. چاپ دوم. تهران: معین.
همایی، جلالالدّین (1370). فنون بلاغت و صناعات ادبی. چاپ هشتم. تهران: هما.
حاتمی، حافظ (1386). «نقد حافظ بر صوفی». ماهنامة حافظ (پژوهی، ادبی، تاریخی و...). شمارة 43.
مروتی، سهراب؛ ذوالفقاری‌فر، قدرت (1392). «طنز در قرآن کریم».تحقیقات علوم و حدیث دانشگاه الزهرا. سال دهم. شمارة 2.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1384). «طنز حافظ». ماهنامة حافظ. شمارة 23.
غلامحسینزاده، غلامحسین؛ لرستانی، زهرا (1388). «آیـرونی در مقالات شمس». مطالعات عرفانی. شمارة 9.
مولایینیا، عزتالله؛ دهقان ضاد، رسول و همکاران (1393). «بررسی اغراض بلاغی اسلوب‌های تهکّم و استهزاء در قرآن کریم». پژوهش‌های ادبی- قرآنی. سال دوم، شمارة دوم.
Abrams, A. H. (1970 A.D). A glossary of literary terms. Newyourk: longman publication.
Muecke, D. C. (1980 A.D). Compass of irony. Newyourk and London: Methuen.
)