آقاحسینی، حسین (1387). «مقایسه تحلیلی کنایه و آیرونی». یزد: فصلنامه علمی- پژوهشیِ کاوشنامه. ش 17.
ارسطو (1389). اخلاق نیکوماخوس. ترجمه محمّدحسن لطفی. چاپ سوم. تهران: نشر طرح نو.
ـــــــــ (1389). فنّ خطابه. ترجمه پرخیده ملکی. چاپ دوم. تهران: نشر اقبال.
افلاطون (1380). دوره آثار. ترجمه محمّدحسن لُطفی. چاپ سوم. تهران: انتشارات خوارزمی.
بهرهمند، زهرا (1389). «آیرونی و تفاوت آن با طنز و صنایع بلاغیِ مُشابه». تهران: فصلنامه زبان و ادب پارسی. ش 45.
پورمظفّری، داوود (1389). «نگرش آیرونیکِ شمس تبریزی به گُفتمانها و نهادهایِ موجود عصرِ خود». تهران: دوفصلنامه علمی- پژوهشیِ ادبیات عرفانی دانشگاه الزّهرا.
شفیعی کدکنی، محمّدرضا (1385). چشیدن طعم وقت (مقامات کهن و نویافته بوسعید). از میراث عرفانی ابوسعید ابوالخیر. تهران: نشر سخن.
صادقی، لیلا (1389). «کارکرد گفتمانی سکوت در ساختمندیِ داستانِ کوتاه». تهران: فصلنامه مدرّس علومِ انسانی. د 14. ش 5.
غُلامحسینزاده، غُلامحُسین (1388). «آیرونی در مقالاتِ شمس». تهران: فصلنامه مُطالعات عرفانی. ش 9.
قاسمزاده، سیّدعلی (1391). «آیرونی و کارکرد آن در دستگاه فکریِ ناصرخُسرو». تهران: فصلنامه تخصّصی سبکشناسی زبان و ادب فارسی (بهارِ ادب). س 5. ش 2.
گاتری، دبلیو. کی. سی (). سوفسطائیان (2). دیدگاههای اخلاقی شخصیتهای برجسته. ترجمه حسن فتحی. تهران: انتشارات فکر روز.
Anderson J. R.; R. Dean (2000). Glossary of Greek Rhetorical Terms. peeters.
Colebrook, Claire (2004). Irony. the new critical idiom. first published. Routledge.
Muecke, D. C. (1986). Irony and The Ironic. The critical idiom. Methuen.
W. Gibbs. Jr.; Roymond & L. Colston; Herbert (2007). Irony in language and Thought. Lawrence Erlbaum Associates.
)